Σικάγον και σῖτος

Σικάγον ἐστι πολις τις. ἐν τῷ Σικάγῳ δε ἐισι πολλοι ἄνθρωποι τῶν πολλών ἐθνῶν. και δε Ἑλλενες ἐκει.  ἀυτων σῖτος ἐστιν ἐμοι ἡδύς.

ή γῆ μέλαινα

ἐκ τοῦ γραφείου τοῦ νήμω ούδενός:

μαθητρία· «τί οὖν ἡ Ψαπφώ ἔφη τὴν γῆν εἶναι μέλαιναν;»
ἐγώ· «τί ἐρωτᾷς; ἆρ' οὐχ ἡ γῆς μέλαινα;»
μαθητρία· «καὶ σύ ὡς Ψαπφώ φλυαρεῖς· ἡ γὰρ γῆς λευκή.»
ἐλανθανόμην… οὐδεμίαν γὰρ χώραν εἰ μὴ ψάμαθον ἄγχι θαλάττης οἴδασι πολλοὶ Φλωριδαῖοι.

ἐγέλασα, άλλα γιγνώσκω ὁτι ἡ γῆ έστι μέλαινα! πάνυ γε ἐστι μέλαινα. εἰ μη, μη γιγνώσκω. ὀ δε πόντος οὐ ἐστιν οἰνοπος. τουτο εὐ γιγνώσκω.

ὁ διδασκαλος και ὁ μαθητής

ἐγω εἰμι διδασκαλος τῆς γλωσσης τῶν Ῥωμαιων. πολλά δε ἕτη αὐτην ἐμαθον και νῦν λαλειν ἐχω.

ὁμῳ χρονῳ εἰμι μαθητής τῆς γλωσσης τῶν Ἑλληνων. οὐ πολλά ἕτη αὐτην ἐμαθον ἀλλα λαλειν ἕξω!

ἡ μεν ἀρχή τῶν ἱστοριων εἰσιν ὁμαι. ὁ δε τέλοι ἐσονται ὁμοι.

ὁ διαλογος:

Πέτρος: χαιρε!

Τιμόθεος: χαιρε συ!

Πέτρος: πῶς ἑχεις;

Τιμόθεος: εὐ ἐχω. και δε συ;

Πέτρος: ὁμῶς ἐγω. εἴδω ὁτι ἔγραφες. περι τίνος ἔγραφες;

Τιμόθεος: ναι, ἔγραφον. περι μητρος ἐμου ἔγραφον.

ὁ Χριστόφορος

ὁ μεν Χριστόφορος την σχολην γλωσσᾳ ἑλληνικην ποιει. ἐγω δε ὁμον ἐν σχολᾳ λατινικῃ ἐποιοθν, ἀλλα βουλομαι. αὐτο νῦν ποιειν οὐ δυναμαι. τον γαρ χρονον ερχομενον, ᾧ δυναμαι, ὄψομαι.

λαλεῖν την γλωσσαν ἑλληνικην

τίς λαλεῖν την γλωσσαν της Ἑλλαδος αρχαιαν βουλεται; εγω βουλομαι και λεγω ὁτι δυνομαι. τουτο τι εχω. http://www.letsreadgreek.com/phrasebook/ 

οἱ Περσοι

ποῦ εἰσιν οἱ Περσοι; οὐ μεν εἰσιν ἐν ἐμου οἰκιῃ και οὐ δε ἐν Ἑλλαδι.

εὐ φρονέω ὁτι αὐτοι εἰσιν ἐν Περσᾳ και πως ἐν δραματι, τί Αἰσχυλος ἐγραψε. (ἐμελλον δε γραφειν Εὐριπιδην ἑν τοπῳ ὀνοματις Αἰσχυλου! οἰμοι.)

σχολα

προς την σχολην ἐβην, και παλιν προς οἰκον. ἡ μεν γυνη καθευδει, τα δε τεκνα καθευδει. νῦν δε μοι χρη καθευδειν.